Тања вози камион тежок 40 тони и има луда приказна: „Мојата кабина ја проголта море од солзи и тајни“
Животот често може да биде многу непредвидлив и често нè води до патишта по кои ретко одиме и по кои првично не планиравме да одиме. Животната приказна на Тања Глогоњац (49) од Баваниште можеби најдобро го илустрира ова тврдење. Имено, Тања е една од многуте жени во Србија кои се борат и не се откажуваат во таа борба за подобар живот. Можеби затоа судбината ѝ одреди професија полна со предизвици кои жените ретко ги избираат, пишува Еспресо .
Работата на возач на камион бара постојан фокус, добра концентрација и силна психа. Долгите часови „на тркала“ и одвојувањето од семејството не ја обесхрабрија Тања да седне зад воланот. Како што вели, на оваа работа се впуштила од револт. Работела за минимална плата и сменила професија, а како што е вообичаено, несреќата никогаш не доаѓа сама. Потоа следеа распади во семејството и оние животни ситуации кои бараат брзи реакции од една личност. Во таа потрага по решение, работата на камионџија изгледаше како добра можност за неа.
Се занимавав со разни работи, а долго време бев домаќинка. Се занимавав и со сточарство бидејќи сум од село. За малите потрошувачи немаше добивка, потоа отворив дуќан, но и таму немаше профит. Работев во кланица за пилешко околу две години, но поради моето здравје морав да ја напуштам таа работа и не бев пријавена. Сосема случајно влегов во оваа работа, односно поминав затоа што работев за минимална плата. На мојата уплатница пишуваше дека не сум заработил минимална плата, но државата ми донира пари до минимална плата. Гледајќи го тоа, работев на тоа место уште шест месеци додека не аплицирав за камион. Поминав по тежок развод и како независен старател морав да барам подобра работа. Во тој момент имав две малолетни деца, а син ми веќе беше возрасен, ја започнува приказната оваа храбра жена за Еспресо.
Тања добила возачка дозвола за вози камиони и шлепери и тргнала во потрага по подобар живот. Кога ја имала возачката дозвола во раце, за прв пат седнала во шлепер и со колега тргнала за Турција. Еден колега ми помогна, односно ме научи се што знам сега. Тогаш имав илјада прашања и постојано велев дека тоа никогаш нема да го научам, се присетува Тања на своите почетоци и додава дека има многу работи што се учат кога човек седи зад воланот и дека додека не се испотиш многу, не можеш дури и да научат.
Секогаш учиш нешто ново во оваа работа, која е многу динамична и полна со адреналин. Во исто време, вниманието секогаш мора да биде насочено кон патот, товарот што го возите. Секогаш одиш на друго место, попатно си го наоѓаш патот, како да се пријавиш, како да товариш, истовариш… Секаде е различно – објаснува Тања. Како и секој почеток, на Тања беше тежок. Полн со емоционален набој, сомнежи, испрашување.
Првиот пат кога сретнав електричен камионет со палети во Холадија, седнав на сред магацин и плачев, бидејќи не знаев да го возам. Секогаш ми е смешно сега кога ќе помислам на тоа. Сега го растоварам и товарам целиот камион за 45 минути, ни раскажува Тања. „Животот на тркала“ може да биде исцрпувачки за мажите, а камоли за жените. Долгите патувања, непознатите пејзажи и лица, заморот и осаменоста се само мал дел од она низ што секојдневно поминуваат камионџиите.
Работниот ден на Тања трае од 13 до 15 часа. Кога ќе помине тоа време, како што истекува, по напорниот ден, тој само паѓа во кревет од исцрпеност. Кога ќе решиш да го направиш ова, треба да си го пресечеш во глава и тогаш нема размислување за осаменоста. Човекот учи сè. Желбата да успеете во животот и да им помогнете на вашите најблиски е амбицијата што ве води напред. Никогаш не сум се пожалил на оваа работа и мислам дека не би се занимавал со ништо друго. Со текот на времето, ова ќе ви се допадне и веќе не ве кочи. Сакате да бидете постојано во движење. Воланот прокиснува или како што знаеме ние возачите да кажеме масло тече низ вените и нема враќање. Тешко е, но кога човек ќе си го спакува животот во еден куфер, ништо не паѓа тешко освен првиот момент, ни вели.
Тања сега вози камион-ладилник во кој превезува месо, овошје и зеленчук. Ја замоливме и да го опише нејзиниот типичен работен ден зад воланот. Работниот ден започнува со стартување на камионот. Потоа, во зависност од задачата, одите на вчитување апликации, а потоа на вчитување. Ги добивате документите за стоката и го започнувате своето патување. Некогаш се истоварува истиот ден, некогаш наредниот ден, се зависи од километражата и состојбата на патиштата, дали има доцнења. Работниот ден завршува кога се паркирате на пауза, од девет или единаесет часа од дневниот одмор мора да се почитува бидејќи тачото во камионот снима се, секое дејство, ни вели Тања и додава дека така налага законот.
Жена во машка професија Како жена во професија во која доминираат мажи, на почетокот не и беше лесно. Таа се бореше и се справи со предрасудите и омаловажувањето. Пред седум години, кога таа влезе во овој бизнис, ситуацијата беше драстично поинаква. Денес зад воланот има се повеќе жени, кои го фрлаат во вода стереотипот за исклучиво машка професија.
Меѓутоа, на работните места во кои доминираат мажи, жените мора многу повеќе да се докажуваат. На почетокот имаше омаловажување на жените во камионот, но тоа беше многу одамна, пред седум години кога почнав да возам сам. Сега има се повеќе жени во оваа работа, такво нешто нема, вели нашата соговорничка. „Речиси немам приватен живот“ Усогласувањето на приватниот живот со ваквата работа е речиси невозможна мисија. Но, Тања била подготвена да ја направи оваа жртва заради подобар живот и иднината што сакала да им ја обезбеди на своите деца.
Приватен живот речиси и да нема. Има викенд паузи. Некогаш сум во станот, а некогаш во камионот затоа што меѓународниот превоз е таков. Одам дома осум работни недели, по 10 дена, вели Тања и додава дека нејзиното семејство се навикнало и дека редовно разговараат на телефон и преку видео повици за да го ублажат отсуството. Во слободно време или е турист или плете џемпери Со оглед на тоа што поради природата на нејзината работа има можност да патува во многу земји, ја прашавме дали има време да „скокне“ од кабината и да стане турист на неколку часа.
Понекогаш пристигнувам кога имам повеќе време да ги посетам блиските места каде што сум паркиран. Пешачењето го прави денот побрзо да помине кога времето е убаво. Инаку, кога е лошо времето имам хоби – плетам џемпери за да не ми здосади, ме смирува, раскажува Тања за Еспресо. „Видов секакви работи на патот, можев да напишам роман“ За сите овие години колку што вози камион, Тања доживеала многу различни, дури и не многу пријатни ситуации. Што се однесува до безбедноста, вели, не се плаши бидејќи секогаш мора да биде подготвен. Посочува и дека за време на патувањето комуницира само со драгите луѓе, а не со сите.
Се трудам да бидам незабележителен, се облекувам нормално, никого не провоцирам бидејќи паркинзите се полни со секакви луѓе. Завесите ги цртам кога сум паркиран, иако такви случаи има малку. За малку ќе имав инцидент, но реков дека ќе повикам полиција. Со колегите телефонски зборувам за нормални работи, не за камиони. Во моето друштво само јас го возам камионот сама, другите со сопрузите во двојна екипа, вели Тања и додава дека не зборува за безбедноста на жените кои возат камиони со колегите бидејќи видела секакви работи заедно. патот. Како што вели, би можела да напише роман за тоа.
„Кабината проголта многу солзи“ Тања Глогоњац е пример за бестрашна жена која не познава пречки. На крајот од разговорот, ја замоливме да испрати порака до сите жени кои размислуваат да седнат зад воланот на камион, но во тоа ги спречува предрасудите. Колку и да е весела и оптимист, свесна е дека нејзината професија повлекува многу жртви и тешки моменти. Најтешко е, вели, кога ќе пропуштите родендени и сите оние убави моменти што ги има секое семејство.
Ако сте доволно упорни и знаете што сакате, можете да постигнете се. Само небото е граница. Сепак, постојат негативни страни. Кабината проголта многу солзи, на сите ни се губи срцето понекогаш кога се во прашање важни работи, кога пропушташ роденден затоа што не можеш или слава, кога ги пропушташ најважните моменти во животот. Сепак, продолжуваме понатаму, заклучува нашиот соговорник.
