Радмила од Германија пошла на свадба кај внуката – Поради поклонот за младенците многу се устрамила!
Години наназад, најчест подарок на свадбите беше плико со пари, па многумина наместо да размислуваат што да купат, размислуваат колку пари да одвојат за младенците . Така Радмила (57) која живее во Германија отишла на свадба во Србија, но не си поминала најдобро. Имено, таа издвоила 200 евра за подарок на нејзината внука, но тоа не било доволно за да не се чувствува непријатно.
Таа ја сподели својата исповед во 2017 година, а ние ви ја пренесуваме нејзината приказна во целост. „Кога живеете „над врвот“, сите мислат дека сте полни со пари и дека само ги истурате. Така беше и во деведесетите, бидејќи во тоа време во Србија и Босна беше невозможно да се заработи повеќе од неколку марки месечно, отприлика, луѓе изгребани, а Западна Европа колку и да беше скапа, тоа беше повторно на ниво на земјите на Балканот. обожувај, купуваш подароци и сите се среќни.
И тогаш старееш. Некој се разболува, трошиш пари на лекари, врзуваш крај со крај. Го изгубив сопругот, син ми прокоцка речиси се. Се распаднавме како семејство, останав сам да работам на старост. Братучед ми од Крушевац неодамна ме покани на свадба. И реков дека ќе дојдам. И ми беше срам, од мојот живот, да се нервирам.
Донесов двесте евра, немам повеќе. Уствари имам уште, но морам да оставам нешто на страна, што да правам кога ќе се разболам, кој знае што ќе биде утре, силно се сомневам дека денешните млади роднини ќе трчаат да ме лечат и да ми помогнат. Свадбата беше убава, но штом го предадов пликото, видов очи кои глазат. Сите гледаа во некогашниот богат братучед од Германија, во мене, сите секако очекуваа да дојдам со стил. Но, јас не. И јас сакав. Сакав и сакав, но животот сврте сè.
А потоа следниот ден разговаравме со младенците што добиле, тие рекоа дека не им е важно, но било, било. Неколку пати потенцираа како некои сиромашни роднини од Босна им донеле 500 евра, како се задолжиле, бидејќи долго ја чекале внуката да се омажи. И јас сум исто така. Бев лутa на себе. Немаше да пропаднам ако им одвоев повеќе. Се чувствував виновнa, бидејќи ме сакаат и добро ме пречекаја. А од друга страна морам да оставам нешто да имам, за не дај Боже.
Дали ја направив вистинската работа? Не знам. Се надевам дека ќе има подобри времиња, дека сите ќе се почестиме, сите имаме и дека никогаш не размислуваме за содржината на ковертот.
Вака имав впечаток дека се вознемирив, не затоа што нема да ме сакаат поради двесте евра, туку затоа што сакам да дадам повеќе на младите, сакам да им помогнам, сакам пари да не бидат проблем за нив. Останаа само празни желби“, рече таа.
