Овај татко за два дена ги превоспита своите две разгалени и бесни ќерки тинејџерки – Секоја чест
Не можев да одолеам да го прашам како мирно го толерира арогантното однесување на неговите ќерки и како мисли дека ќе се справи со нив. Мојот пријател рано ја изгуби сопругата и стана самохран татко на две девојчиња. Тие беа добри деца, додека не дојдоа во пубертет. Потоа станаа вообразени, амбициозни, бараа се што е можно од својот татко и не даваа ништо за возврат.
Бараа скапа облека, луксузни телефони, се што ќе посака секој тинејџер. Тоа можеше да им го обезбеди, но во еден момент однесувањето на девојките го наведе да им одземе се. Бевме кај нив на вечера и мојот пријател готви, но немаше време да ги измие садовите и да ја исчисти куќата. Потоа ги прашал ќерките: Девојки, се е во хаос, можете ли малку да го исчистите? И вашите соби се хаос.
Зошто ни заповедаш? Немате право да не терате да правиме што не сакаме, законот вели дека сами одлучуваме – рекоа полни речиси едногласно и влегоа во просторијата треснајќи ја вратата. Пријателот само тивко гледаше во нивната врата неколку моменти, а потоа се врати да разговара со нас. Искрено, многу ми беше жал за него, зоврев од гнев и мислев која би била најдобрата казна за ова вообразено девојче, да сум нивен родител.
Го гледав мојот пријател и се чинеше дека целосно заборави што се случи. Седевме кај него уште неколку часа, а девојките не излегоа од собата. Се понудив да ги мијам садовите, но тој учтиво одби и рече дека нема потреба. После неколку дена пиевме кафе и не можев да одолеам а да не го прашам како мирно го поднесува арогантното однесување на ќерките и како мисли дека ќе се справи со нив.
Тој се насмевна и рече: За два дена тие целосно се сменија. Сега куќата е чиста, и почнаа и да готват малку. Го прашав Како, искрено и воопшто не верувајќи дека е вистина. Тој одговори: „Таа вечер ги чекав да заспијат, па влегов во собата, им ги земав лаптопите и мобилните телефони, новите патики, јакни и чанти, ги спакував во торба и ги сокрив во багажникот на автомобилот. Ги оставив садовите и нередот во куќата уште полошо отколку што беше кога бевте на вечера. На масата на една од ќерките оставив белешка на хартија:
Според законот не сте обврзани да имате лаптоп. Ако ви треба за учење, одете во училишната библиотека. Според законот не мора да имате модерен телефон, не мора воопшто да имате телефон. Според законот морам да те облечам, но не во најскапите алишта. Најдете каде сте ги фрлиле старите јакни и патики, знам дека сето тоа е недопрено. Не ми е гајле дали е модерно. Ве сакам, по закон“.
Сега зјапав во него како што тој пред некоја вечер гледаше во вратата. Тој продолжи да ми објасни дека тој ден се вратил дома од работа за прв пат во уредна куќа, ги нашол креветите наместени, неговите работи испеглани, се било совршено.
Свесен е дека тоа го направиле за да им ги вратат телефоните, компјутерите и облеката, но не му е баш гајле. Тој верува дека ја научиле лекцијата дека ако сакаш да добиеш нешто, мора да дадеш нешто.
Што би рекол: Со закон.
