Имам 33 години и веќе ми е невозможно да најдам нормален маж – Еве што се ми пишуваат во пораки на друштвените мрежи

Денес соништата се претворија во трендови на Инстаграм, сите личат еден на друг. Што мислат овие жени – кога ќе сонуваат за подобар живот ако веќе го живеат?! Сите мои пријатели се венчаа, добија деца и со текот на времето – не знам кој кому му стана подосаден. Наполнив 33 години и веќе стана невозможно да најдам некој „нормален“.

Мојот совршен живот ме чека зад аголот. Кога ќе положи: испит, матура, магистерски приемен испит. Кога ќе заврши: професионална пракса и чекање во канцеларија, еве штом се вработам. Кога ќе помине работната недела и ќе дојде тој болен петок, кој го џвака и гужва моето чекање до непрепознатливост, и почнува да изгледа како досаден вторник и далеку од мамурлива среда.

Мојот живот е исечоци од германските каталози од деведесеттите, насмеани девојки во свилени ноќници, завеси со корнизи и мажи со мустаќи.
Денес соништата се претворија во трендови на Инстаграм, сите личат еден на друг. Што мислат овие жени – кога ќе сонуваат за подобар живот ако веќе го живеат?!

Кажи ми, дали секогаш пишуваш толку долги пораки? – блесна на екранот. Да бев хероина на романот, од другата страна на екранот ќе беше некој занесен млад човек кој цел живот го чека токму ова. Наместо тоа, веројатно повторно ме погоди некој лудак кој бара комбинација од крес (каков израз, господа, тоа треба да биде забрането со некој емотивен закон!).

Порано губев време, се допишував со недели, манијакално се заљубував во буквите на екранот и се тресев од радост секогаш кога добивав: добро утро, добра ноќ, диво, ти посакувам убав ден. Но, првиот состанок или договарањето на втор состанок би било фијаско. Краткам малку зад чинија сладолед или тава со џибаница, ќутам и ‘дојди’ пак Јово.

Не бркав брак, но не бев ниту за држење за рака и лежење на трева, што би рекол Бора. Сите мои пријатели се венчаа, добија деца и со текот на времето – не знам кој кому му стана подосаден. Полека престанавме да посетуваме и да се дружиме. Еднаш, на детска роденденска забава, изневерував дека ми се гади од Тиндер и Фејсбук и дека само оженети ми праќаат љубезни пораки.

Веќе не ме поканија на нивните големи и празнични дружења. И тогаш сфатив дека тоа е совршен тест за сите оние „онлајн кандидати“. Или да го спомнам бракот веднаш во првите два дена или да напишам долг и опширен есеј за тоа колку сум погрешно разбран и желен за вистинска љубов. Не беше полесно да се избрка, па… СЕ.

Не можеш така, сите ќе бегаат со глава без разлика. Не им давате време на луѓето да ве запознаат. – рече сестра ми. Која е поентата да го запознаеш, ако испадне дека не вреди да се запознаеш? – Бегав. Овој се одржа долго време. Со денови пишував за некои случајни идеи, зборував за моите братучеди, како би сакал да ги видам Среќните гробишта во Романија, дали слушнал за тоа место или дека луѓето се качуваат во авион и одат на Исланд и кампуваат покрај вулкан.

Замислете, коментарот на еден дечко што отишол на тој локалитет бил дека за прв пат во животот видел дека Земјата е жива. Тоа сигурно никогаш не поминало низ шумата држејќи нечија рака. Не ви требаат вулкани за да го почувствувате огнот на животот. – тој напиша. Овој е уште полуд од мене, си помислив.

Па, кога зборуваме за оган и сè жешко – се обидов да бидам смешен – синоќа го сонував Жарко Лаушевиќ. Како да дојде кај татко ми, а јас му кажувам за неговите книги. Дали си сериозен? Сериозно, што? Не смее да се сонува Жарко Лаушевиќ? Не, но… ќе мислиш дека се шегувам, но… само сега ја завршувам неговата втора книга.

Исклучете го интернетот, затворете го интернетот! Каде се сетив на сонот да кажам?! Можеби ме сопнува, за да ме избрка, исто како што со денови го бркам од моето сандаче. Не можам да поминам низ друг залуден договор на уште позалудна средба. Ќе се појави ли некој „нормален“ и оригинален кого не морам се да цртам?

Еј, каде отиде? Што вели Жарко Лаушевиќ? Вели: може да ми ја потпише книгата, не е проблем, човекот кимнува со главата и бега од мојата дневна соба. Не би побегнал. Се молам?

Велам, имам непотпишан примерок од книгата на Лаушевиќ, можеби би можеле да договорите автограм. Гледам, добро ти оди со соништата. Предлагате да размениме автограми и книги? Не, предлагам да размениме соништа. Ако си слободен утре попладне?