Маријана ја навредувале сите затоа што немала интернет и живее во мала куќичка – Потоа нејзиниот состав ги замисли сите. Ќе се наежите
Јас сум Маријана. Не ме познаваш? Точно, не сум на Инстаграм или Фејсбук. Не правам муабет. Ако сакате да се запознаете, можете да дојдете кај мене – напишала девојката во композицијата. Маријана е 12-годишно девојче кое нема лаптоп, интернет, телефон, а нејзината композиција е убава и тажна приказна која ја донесе емисијата „Провјерено“.
Нејзината соученичка, наставничката по хрватски јазик од основното училиште Молве, Марија Халачек, има само убави зборови за неа и вели дека таа е поинаква. -Никогаш не рече – ‘Па, јас би го сакала тоа, погледнете како се облече, како беше некаде’. Не постојат такви модели. Нејзините модели се нешто сосема друго и затоа е посебна – изјави Халачек, која го препозна нејзиниот талент за пишување.
– Јас сум Маријана. Не ме познаваш? Точно, не сум на Инстаграм или Фејсбук. Не правам муабет. Ако сакате да се запознаете, можете да дојдете кај мене. До мојата улица или училиште. Или мавтајте со мене додека чекам на автобуска станица. Лесно ќе ме препознаете. Јас сум таа што не држи мобилен во раце- пишува во композицијата напишана од Маријана. -Таа побара тема, а јас упорно велев, дај нешто од себе. Запрашајте се што ве прави посебни. Таа дојде следниот ден и рече дека размислувала за тоа.
Ја спушти главата надолу. Таа беше засрамена. Таа рече: „Знаеш, засрамен сум, но мислам дека сум посебна бидејќи ги имам сите А. Велам: „Тоа е соодветно, токму затоа си посебен“, рече наставникот за „Проверено“. Имено, Маријана напиша композиција за детството без телефони и интернет, со која го освои второто место на државниот литературен конкурс „Мато Ловрак“.
– Некогаш ме исмејуваа затоа што немам интернет или телефон, да ни е грда куќата, мислам, не ни кажаа сето тоа сега, но кога ќе видат, многу ме боли. . Не се чувствувам многу добро поради тоа, не навистина воопшто. Другите не треба да го прават тоа. Но добро, не треба секогаш да ги слушаме, туку главно е да веруваме во себе и да се имаме – скромна е Маријана. Како награда добила телефон и лаптоп кои ги дели со браќата и сестрите, а Маријана нема поголеми желби. –
Не би сакал ништо за себе, само би сакал да бидам наставник и да поминам часови со 5.0, како што беше до сега, и да одам на факултет и да бидам наставник за да учам други. Соништата навистина се остваруваат, но тоа не е толку магично. Па, претпоставувам дека ќе можам да направам се што сакам, но можеби нема да бидам – вели Маријана.
