„Те гледам и не гледам НИШТО“: Затекнала жена на тротоар, поради тоа што и го кажала животот и се променил

Неверојатна исповед. Многу луѓе во моментот на очај во животот се свртеле кон жените кои се занимаваат со отстранување на црна магија и изработка на амајлии. Ова е исповед на девојка која поради проблемите кои ги имала, но и необична средба решила да се обрати до личност за која слушнала дека може да и помогне да ја отстрани црната магија.

Отсекогаш сум имала проблеми, но тие не беа огромни проблеми, само што никогаш не го добивам тоа што го сакам, можностите ми се лизгаа пред нос, луѓето некако се менуваа во мојот живот, но никој не остана. Имав проблем да си ја задржам работата, бидејќи поради некоја, секогаш недефинирана причина, добив отказ, а момците како да не ме забележуваа, како да им бев парче воздух.

Едноставно, животот со години ми беше во рутина и не знаев како да излезам од него, а потоа имав средба која ќе ја паметам засекогаш. Беше еден ден кога чекав зелено светло на улица, на пешачки премин. Некој ме праша колку е часот, а кога се свртев здогледав една многу необична жена.

Имаше големи зелени очи, кои како да ме скенираа, носеше капа и беше завиткана во некаков шарен шал. Беше студено октомвриско утро, а јас бев малку изгубенa во мислите, не обрнувајќи целосно внимание на деталите и нејзиниот необичен изглед, на кој и ден денес се сеќавам. Јас и одговорив механички, а таа се сврте кон мене:

Знаеш што, ти престана животот. Еве јас те гледам и не гледам ништо, ништо, само едно големо ништо. Мораш да направиш нешто од твојот живот, има начин, но се е во твои раце – рече таа гледајќи во мене. Што да правам – збунето одговорив. Ти фрлиле црна магија, те мрази жена – одговори таа.

Не верувам во тоа – одговорив. Слушај ме, еве ти ја адресата – рече таа и ми стави парче хартија во рака, а потоа брзо ја премина улицата и се упати во сосема спротивна насока од мојата, со толку брз чекор што ми се чинеше дека таа бегаше од мене. Неколку дена подоцна, неколку непроспиени ноќи, разни грижи, мисли и потреби, решив да го направам тоа. Ќе одам да добијам помош.

Кога стигнав на саканата адреса, тоа беше сосема обична куќа, една жена ја отвори вратата со широка насмевка на лицето, едноставна и тотално незабележителна. А тоа си ти, влези – рече таа. Дали се познаваме – прашав. Не, но го очекував твоето доаѓање, рече таа. Побрзајте, немаме многу време – рече таа и двајцата бевме од другата страна на вратата, во нејзината куќа.

На масата имаше разни треви и некакви книги со тврди корици како што се печатеше, но тие корици беа од кадифен, а насловите одамна беа избришани. Слушај девојко, ти е фрлена магија, дека животот ти застанува, животот мора повторно да тече, да ти се случуваат работи, да запознаваш луѓе, да се раздвижиш – ми рече таа.

Сега само молчи, слушај ме и ќе ти објаснам што треба да правиш – рече таа. Ова е црвена крпа, оди до реката во времето на зори, но некаде каде што тече и фрли го ова платно во водата, мора да оди со водата. Фрлете ги овие четири јајца секоја вечер на раскрсницата по ваш избор. Фрлете ги зад себе и не се вртете повторно, веднаш потоа треба да продолжите. Сега најважно, ова се билките во кои ќе се капете и ќе го кажете тоа што го запишав на оваа хартија.

После тоа три пати поминете низ овој прстен од црвена нишка. Сето ова треба да го направите во следните четири дена до ноќта на полна месечина. Оди сега и врати се за четири дена – ми рече таа. Мислев дека тогаш ќе умрам од напливот на емоции, адреналин, необјасниви сензации во телото кои се мешаа, а стравот беше најсилен. Направив како што рече, отидов низ градот без збор и завршив се што рече, надевајќи се дека никој нема да ме види и фала му на Бога што не е среден век, па ќе ме изгорат на клада.

Но, јас бев очајна, мојот живот беше ништо, буквално, немаше ни среќа ни тага во него. По четири дена таа повторно ме прими. Ти направи добро. Земи ја оваа амајлија што ти ја подготвив и никогаш не се разделувај – ми рече таа. После ова, добив понуда за работа во друг град, се отселив и мојот живот доби сосема поинаков тек, целосно свртен. Денес имам впечаток дека порано беше поинаков живот, а дека денес е нешто сосема друго.

Не велам дека денес живеам совршено, но се смеам, плачам, сакам и се радувам на секој ден што доаѓа. Денес сум опкружен со луѓе кои ме сакаат и кои ги сакам и работите течат поедноставно.